ლელა მებურიშვილი: "ძალიან დამთმობი და უპრეტენზიო შეყვარებული ვარ"

ახალი კატო სერიალიდან "ჩემი ცოლის დაქალები" ძნელად, მაგრამ მაინც მიიღო მაყურებელმა. მსახიობი ლელა მებურიშვილი რისკიან ნაბიჯს არ შეუშინდა და ძველისგან ახალი პერსონაჟის შექმნას მშვიდად შეუდგა. შედეგით კმაყოფილია, ანუ თვლის, რომ კარგად გარდაისახა, რადგან ამ გმირში თავისი თვისებები არ ჩაუდია. სერიალის კატო და "ნატურალური" ლელა აბსოლუტურად განსხვავებული ადამიანები არიან.
რამდენადაც მრავალფეროვნია კატოს პირადი ცხოვრება, იმდენად ერთფეროვანია ლელასი. ტრაგიკული სიყვარულის შემდეგ, რომელიც წარსულში ჰქონდა, დღემდე ვერ შეხვდა ისეთ მამაკაცს, რომლის მიმართაც ღრმა და სერიოზული გრძნობა გაუჩნდებოდა.
– ლელა, რა დამოკიდებულებას გრძნობთ მაყურებლისგან, როგორ მიიღეს ახალი კატო?
– მეგონა, ეს საკითხი უფრო დიდხანს იქნებოდა განხილვის საგანი, მაგრამ ჩემს კატოს უფრო მალე მიეჩვივნენ, ვიდრე ველოდი.

– მოგიწიათ კრიტიკის ქარცეცხლში გავლა?
– როცა ვთამაშობდი სერიალებში "დეტექტივები", "შუა ქალაქში", მაშინაც ვიღაცას მოვწონდი, ვიღაცას – არა. ახლა ეს ყველაფერი გაორმაგებული დოზით იყო, მაგრამ ასეთ რაღაცეებს ყურადღებას არ ვაქცევ. ჯანსაღი კრიტიკა რეალობის დანახვაში გეხმარება. ის, რასაც ვაკეთებ, არასოდეს მომწონს. ყველა ჩემს ნამუშევარს კრიტიკულად ვუყურებ, არასოდეს მაქვს განცდა, ვაიმე, რა მაგარია–მეთქი. ვცდილობ, შეცდომები გამოვასწორო. ეს როლი ჩემთვის ძალიან საინტერესოა. ხალხი სხვა პერსონაჟს იყო მიჩვეული, მე კი კატოს სულ სხვანაირად ვთამაშობ. მაყურებელი ისევ ისეთ გმირს ელოდა, მე კი ისევ ისეთი კატოს თამაშს არ ვაპირებდი. ჩვენი პირველი ამოცანა იყო, ახალი სეზონიდან მაყურებელს განსხვავებული პერსონაჟი ენახა. ვფიქრობ, ამ როლისთვის იმიტომაც ამირჩიეს, რომ ძველ კატოს არაფრით ვგავარ.
– სოციალურ ქსელში ბევრს წერდნენ, ძველი კატო დააბრუნეთო. ალბათ ძლიერი მოტივაცია უნდა გქონოდათ, რომ ეს ნაბიჯი გადაგედგათ და მაყურებლის რეაქციის არ შეგშინებოდათ.
– ეს ყველაფერი არ ვიცოდი. "ფეისბუქის" აქტიური მომხმარებელი არ ვარ, საერთოდ არ მაქვს ჩემი გვერდი. სამწუხაროა, როცა ვნახულობ სხვა ადამიანი როგორ სარგებლობს ჩემი ფოტოებით და ხალხს ჩემი სახელით ელაპარაკება. არც სერიალში ვიყავი ასე ჩართული. არ ვიცოდი, ამდენი მაყურებელი და გულშემატკივარი თუ ჰყავდა. ამიტომ არ მიფიქრია, ამ როლზე ჩემს დამტკიცებას ასეთი ამბავი თუ მოჰყვებოდა. ერთ საღამოს დამირეკეს, კატოს როლი შემომთავაზეს და მაშინვე დავთანხმდი, რადგან საინტერესო პერსონაჟია, კარგი სერიალია, კარგი შემოქმედებითი გუნდი მუშაობს და მსახიობისთვის საინტერესო იქნებოდა ამ სამუშაო გარემოში საქმის კეთება. უკურეაქციებზე წინასწარ არ მიფიქრია. ხალხის აზრი ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია.
– "დააბრუნეთ ძველი კატო!" – როცა ამ სიტყვებს კითხულობდით ან ისმენდით, რა რეაქცია გქონდათ?
– მუდმივად თავის გამოჩენაზე ნამდვილად არ ვფიქრობ ან იმაზე, რომ ვინმეზე უკეთესი ვიყო. არც კონკურენცია მანაღვლებს. სხვის ადგილს არასოდეს ვიკავებ და მგონია, რომ საკუთარი ყოველთვის მაქვს. როლების მოსაპოვებლად არ ვიბრძვი. ყველაფერი, რაც ჩემს ცხოვრებაში ხდება, თავისთავად მოდის. ძალიან მიხარია, რომ მიმართლებს და ვმუშაობ.
– როგორ შეეგუეთ შემოქმედებით ჯგუფს?
– ჩემთვის მეოთხე სერიალია, რომელშიც ვმონაწილეობ. პირველი სერიალი "საპონი" იყო და მასაც იგივე შემოქმედებითი ჯგუფი აკეთებდა. ასე რომ, მათთან მუშაობა უცხო არ ყოფილა ჩემთვის. ისინი ჩემი ძველი ნაცნობები და მეგობრები არიან. მსახიობებსაც ვიცნობდი. ერთი სიტყვით, ადაპტაცია არ დამჭირვებია.
– თქვენს პარტნიორ კოტე თოლორდავასაც იცნობდით?
– 13 წლის ვიქნებოდი, კოტე რომ გავიცანი. მაშინ ის უკვე თეატრალური უნივერსიტეტის სტუდენტი იყო. კოტე და ლევან ყოჩიაშვილი (სერიალში დათო. ავტ.) ჯგუფელები იყვნენ. ორივეს ერთდროულად დავუმეგობრდი. მე და კოტე მარჯანიშვილის თეატრში ერთ–ერთ სპექტაკლში შეყვარებულებს ვთამაშობდით.
– რეალურ ცხოვრებაში დიტოს ან კატოსნაირი ადამიანები მოგეწონებოდათ?
– ცოტა უცნაურები არიან ჩემთვის, განსაკუთრებით კატო. მათნაირ ადამიანებთან ახლო ურთიერთობა იშვიათად მაქვს. აი, დიტოსნაირ კაცს ცოლად ნამდვილად ვერ გავყვები.
– ალბათ არც ისეთ დედამთილს ისურვებდით, კატოს რომ ჰყავს.
– მისნაირ დედამთილს არც არავინ ისურვებდა. ამ როლს მსახიობი ასმათ ტყაბლაძე თამაშობს, რომელიც ჩემთვის ძალიან საყვარელი ადამიანია. ურთიერთობაში არაჩვეულებრივი ქალბატონია. სანამ სერიალში მივიდოდი, მანამდე არ ვიცნობდი. იქ მისულს ისე თბილად და მეგობრულად შემხვდა, ისეთი კარგი სიტყვები მითხრა, რომ ძალიან გამიხარდა. მისი პერსონაჟი ჩემს გმირს არ სწყალობს. კატო ალბათ იმსახურებს ასეთ დედამთილს, იმ შენიშვნებს და მითითებებსაც, რასაც ის ქალი აძლევს, მაგრამ დედამთილი მაინც გადამეტებულად მკაცრია.
– რთულია ისეთი გმირის თამაში, რომელიც არ მოგწონთ და მასთან საერთოს ვერ პოულობთ?
– რთულია, მაგრამ ამავე დროს საინტერესოც.
– თქვენს გმირს ძალიან უყვარს მოდურად ჩაცმა–დახურვა, ახალ–ახალი ტანსაცმელი, თავის მოვლა. პრინციპში, ეს ქალთა უმრავლესობის სისუსტეა. არც ამაში ჰგავხართ მას?
– მე ვიტყოდი, ზომიერად. ყოველდღიურ ცხოვრებაში ქუსლიან ფეხსაცმელს არ ვხმარობ, ძირითადად დაბალძირიანით დავდივარ. ჩაცმაც მიყვარს, გაპრანჭვაც და კარგი სუნამოც, მაგრამ დილით რომ ვდგები, ორი საათი ნამდვილად არ მჭირდება მოსამზადებლად. როცა გადაღება არ მაქვს, მაკიაჟის გარეშე დავდივარ.
– როგორ ხვდება ხალხი ახალ კატოს?
– დადებითად. საზოგადოებისგან აქამდეც ვგრძნობდი ყურადღებას, მაგრამ ახლა გაორმაგდა. მარჯანიშვილის თეატრში ვთამაშობ საბავშვო სპექტაკლში "თოვლის დედოფალი". ბოლო პერიოდში, სპექტაკლის შემდეგ სცენაზე რომ გამოვდივარ, განსხვავებულ აპლოდისმენტებს ვგრძნობ.
– ამ სერიალმა თქვენი ცხოვრება მნიშვნელოვნად შეცვალა?
– ახლა ბევრად უფრო ნაკლები დრო მაქვს, ვიდრე მქონდა, რაც არ მსიამოვნებს. იმედია, ეს საკითხი მალე დარეგულირდება და მეგობრებისთვისაც მოვიცლი. სერიალში კოლეგებს ვკითხე, მეგობრებთან თუ ახერხებთ ურთიერთობას–მეთქი. მიპასუხეს, მეგობრები საერთოდ აღარ გვყავსო. სერიალი ალბათ ამიტომაც დებს ასეთ შედეგს, რომ შემოქმედებითი გუნდი დროს და ძალებს არ ზოგავს. რთულია ორ–სამ სამსახურში ერთდროულად მუშაობა.
– რეალურ ცხოვრებაში როგორი სადაქალო გყავთ, გიყვართ ცხელ–ცხელი ამბების განხილვა?
– სერიალის თინა და ნინა მისაღები მეგობრები არიან ჩემთვის. ისინი არასოდეს ჭორაობენ, მხოლოდ თავიანთ ცხოვრებაზე უყვებიან ერთმანეთს, ცხოვრების დეტალებს უზიარებენ. ჩემს სამეგობროშიც ზუსტად იგივე ხდება. სხვებზე არასოდეს ვლაპარაკობთ, იმდენად ცოტა დრო გვაქვს, რომ საჭორაოდ ვერ ვიცლით და ეს საქმე არც გვხიბლავს. თინა და ნინა ჩემთვის კატოზე მისაღები ტიპები არიან.
– ნინო გაჩეჩილაძემ თქვენი კატო როგორ შეაფასა?
– ვიცი, რომ ნინო სერიალს ხშირად უყურებს და იმედია, მგულშემატკივრობს, ის კარგი ადამიანია. მისგან ცუდი დამოკიდებულება არასოდეს მიგრძვნია. ამ სიტუაციაში მე არაფერ შუაში ვარ, ყველაფერი თავისთავად მოხდა. ჩვენ ერთმანეთისგან განსხვავებული კატო შევქმენით, ნინომ – თავისებური, მე – ჩემებური.
– სერიალის მიღმა თქვენი ცხოვრება როგორ მიდის?
– ორ ახალ სპექტაკლზე ვმუშაობთ, რომლის პრემიერებიც აპრილის ბოლოს მარჯანიშვილის თეატრში გაიმართება. ეს თეატრი ძალიან მიყვარს.
ძალიან რთულია – სერიალი, "ეკივოკი", თეატრი... რაღაცნაირად ვაბალანსებ. თუ ერთ დღეს მიეწყო ყველაფერი, საშინლად ვიღლები. თუმცა ეს სასიამოვნო დაღლაა, რადგან ძალიან მიყვარს ის საქმე, რომელსაც ვაკეთებ.
– თქვენს პირად ცხოვრებაში რა ხდება, სიყვარული ხომ არ იგვიანებს?
– ეს ის თემაა, რომელზეც ძალიან არ მიყვარს ლაპარაკი. სიყვარულს ხომ ვერ დაგეგმავ, ის თავისით მოვა მაშინ, როცა ამის საჭიროება იქნება. ჩემს პირად ცხოვრებაში ახალი არაფერია. გულწრფელად გეტყვით, შეყვარებული არ ვარ.
– მაგრამ ის ასაკი გაქვთ, როცა უკვე ოჯახის შექმნაზე ფიქრობენ.
– თუ შემიყვარდა და მივხვდი, რომ ეს ის ადამიანია, ვისთან ერთადაც მთელი ცხოვრების გატარება მინდა, რატომაც არა, შევქმნი ოჯახს. როცა გიყვარს, გინდა, 24 საათი მასთან ერთად იყო.
– ოჯახის წევრები რას ამბობენ, არ გაჩქარებენ?
– ჩემი თანატოლები ხშირად მეუბნებიან, სახლში შეგვჭამეს კითხვით, აღარ თხოვდებიო. ჩემი ოჯახის წევრებისგან კი მსგავსი რამ არასოდეს მსმენია. ეს ყველაფერი ბუნებრივი პროცესია, რომელსაც ვერ დააჩქარებ.
– მამაკაცების მიმართ რა მოთხოვნები გაქვთ?
– მოთხოვნები – არა, უბრალოდ არის თვისებები, რაც ჩემ გვერდით მყოფ მამაკაცს აუცილებლად უნდა ჰქონდეს. ამის ფონზე მის ბევრ ნაკლზე თვალს დავხუჭავ.
– რა თვისებები უნდა ჰქონდეს?
– ასე ვერ ჩამოვთვლი.
– არც იმას გვეტყვი, როგორი ხართ, როცა გიყვართ?
– ძალიან დამთმობი და უპრეტენზიო ვარ. შეიძლება პრეტენზიულობის საბაბი არ მაქვს და ამიტომაც. არ ვწუწუნებ, გაღიმებული და ბედნიერი დავდივარ.
– როცა საქმით ან სხვა საზრუნავით არ ხართ დაკავებული, დროს რას ახმართ?
– ძალიან მიყვარს ხატვა, მაგრამ დიდი ხანია აღარ დამიხატავს. ცეკვა მიყვარს. მუსიკა რომ მესმის, ცეკვა მინდება. ცურვაც მიყვარს და როცა დრო მაქვს, აუზზე ყოველთვის დავდივარ. მიყვარს სეირნობა, ფეხით სიარული.
– სახლში როგორი ხართ?
– ახლა ფაქტობრივად სახლში აღარ ვარ. მიყვარს სისუფთავე და, რაც უნდა დაღლილი მივიდე სახლში, თუ ჩემი ნივთები მოწესრიგებული არ არის, ვერ ვისვენებ, სანამ ყველაფერს თავის ადგილს არ მივუჩენ. სამზარეულოში ფუსფუსი არ მიწევს, რადგან ყველაფერს დედა აკეთებს, თუმცა ქალების იმ კატეგორიას არ მივეკუთვნები, კვერცხს რომ ვერ წვავენ. რაც მომინდება, ყველაფერს გავაკეთებ.
– სასურველი სარძლო ყოფილხართ.
– ამაზე მე არ უნდა ვილაპარაკო. ვიღაცისთვის შეიძლება ძალიან მისაღები და კარგი ვიყო, ვიღაცისთვის – არა.
ლანა კიკნაძე